Reunited

Over de de jaren hebben we op veel plekken 'kanonne-kiekjes' gemaakt. Deze hieronder aan het begin van de eerste lange reis, toen in Willemstad (NB). Deze keer beginnen we de reis niet compleet: Meike en Ties zijn eerst surfles aan het geven in Spanje en sluiten pas later aan. De kanonnen-foto moest dus nog even wachten, maar het wachten is nu beloond.

In 2016 in Willemstad

Terug uit Peru is het wel weer even wennen aan de warmte hier in Cartagena. De voorspelde koelere dagen zijn er helaas nog niet. Gelukkig mag Anneke maandag weer aan het werk, in de airconditioned shared office space. 

Anneke toen nog fris en fruitig net terug uit Peru

Shared = shared. Denkt ook de giga kakkerlak die gezellig komt chillen. Het beest houdt zich naar Anneke's zin iets te dicht in de buurt van de laptopstekker op. Dan nog maar iets langer doorwerken totdat de kakkerlak ver genoeg van de stekker is. Snel stekker eruit, laptop oppakken en naar buiten rennen. Brrrrr.

Hierna was het sowieso even klaar met werken voor Anneke: een of ander ander beestje velt Anneke. Ze heeft dagenlang koorts, buikpijn, spierpijn en benauwdheid met een naar hoestje. Het lijkt wel een griep maar die kans is hier niet zo groot. We zoeken de lijst met tropische ziektes erbij (en de inentingen die we zoal hebben gehad). We zien ook een krantenbericht over een Adeno uitbraak die as-we-speak plaats vindt. We vermoeden dat dit beestje ook een Adeno virus betreft. Heel vervelend, helemaal in deze hitte, maar gelukkig gaat het met een week over.

Ieeww

Omdat we ons voorbereiden op een snel vertrek naar de San Blas eilanden moet er ook groot boodschappen gedaan worden. We plannen daar ongeveer 4 weken te blijven en is er weinig tot niets te koop. Als je geluk hebt komt er af en toe een boot met groenten- en fruitverkopers langs maar verder moet je zo'n beetje alles aan boord hebben. Terwijl Anneke herstelt, doen Amarins en Robert de eerste paar boodschappen rondes. Voor 5 volwassenen eten en drinken inslaan omvat nogal een hoeveelheid. Ons 'proviand-spreadsheet' komt weer goed van pas en voor de rest is het een kwestie van uitzoeken wat je waar het beste kunt halen en veel sjouwen.

Wat wel mooi werkt is dat bij alle supermarkten taxis klaar staan om je met desnoods karren vol met boodschappen terug naar de haven te brengen. Ideaal.

Robert plaatst een oproep in de Cartagena Cruisers appgroep of er iemand een ST60 wind instrument over heeft. Kenny, een van de zo goed als permanent residents hier heeft eentje over die we ook zomaar mogen hebben. Super aardig en ook tekenend voor hoe de zeilers community elkaar helpt waar dat kan. Een lekkere fles wijn voor de misses is genoeg. De klok is goed maar helaas heeft de transducer door de nabije blikseminslag ook de geest gegeven (of de bedrading, maar dat is niet te controleren zonder alles los te halen boven in de mast). Nog steeds qua kosten onder het eigen risico van de verzekering, hopelijk komt er niet meer bij.

De nieuwe klok

Teiger en Fireball vinden hun draai op hun eigen boot ook weer snel. De grote koelkast staat uit en de deur staat op een kier zodat de boel niet gaat stinken. Teiger, die thuis ook altijd in dozen en kastjes kruipt heeft een nieuw plekje gevonden: pontificaal in de koelkast. Of hij ook denkt dat het daar dan koeler is, of dat dat ook echt zo is ? Geen idee.

Uuhh, staat uit hoor...

Tijdens ons uitstapje zijn er in de haven allerlei pakjes bezorgd door Amazon. De wasmachine is er (daarover later meer) en een hele goede Stanley thermoskan: voor het zelf yoghurt maken is het essentieel dat de thermoskan de yoghurt-to-be 24 uur op bacterie-groei-temperatuur houdt. De kannen die we aan boord hadden waren hiervoor niet geschikt vandaar dat we de Stanley hadden besteld. De eerste keer yoghurt maken slaagt met vlag en wimpel. De stelposten 'granola' en 'houdbare volle melk' worden wat naar boven bijgesteld in de boodschappenlijst.

Yoghurt victorie

Het is inmiddels ook weer springtij geworden in Cartagena. Het getijverschil is hier meestal met ongeveer 10cm niet erg groot, maar rond springtij neemt dit ineens toe naar +40cm. Heel apart, en vermoedelijk als gevolg van de plaats op aarde en de kustlijn. Omdat de stad behoorlijk laag ligt lopen een heel aantal straten onder water met hoog water. Als Robert naar de budget marine gaat om een nieuwe toiletpomp te halen (de oude lekt bij het pomphandvat) moet hij zelfs twee blokken op blote voeten lopen door enkeldiep water. Lekker fris, qua temperatuur dan, en ook goed uitkijken dat je niet ergens in wat scherps gaat staan. 

Straten staan blank door springtij

Op het boodschappenlijstje staat ook het vullen van de 4 Campingaz flessen. We hebben nu net de grote 10kg fles van Curacao aangeslagen en als we de Campingaz flessen gevuld krijgen hebben we daarin ook weer ruim 10kg gas. Daarmee moeten we het in totaal 4 maanden kunnen uitzingen.

Eigenlijk kun je Campingaz alleen omruilen maar dat werkt hier in Colombia iets anders: 'ze' (zijnde niet Campingaz) komen de flesjes gewoon ter plekke voor je bijvullen. De portier van de haven belt een vulbedrijf, deze rijdt naar je haven en vult de boel voor 10 euro per fles, klaar terwijl u wacht.  Niet helemaal zoals het bedoeld is maar ach, resultaat telt.

Harde woei op de ankerplaats

Tussen alle nuttige zaken als boodschappen en kleine reparaties door hebben we nog een andere verantwoordelijkheid. De Deinde is een paar dagen op reis naar de omgeving van Minca en wij passen op hun tender en houden een oogje op hun boot die op de ankerplaats ligt.

De broeders

Op woensdagmorgen worden we wakker rond 05.00 uur van een plotselinge harde wind, en daarna een boel regen en onweer. Nu regent en onweert het hier veel en vaak, maar de combinatie met harde wind hadden we nog niet eerder. In de appgroep lezen we dat er diverse boten van hun anker zijn gewaaid maar de Deinde is hier gelukkig niet één van. Een boot die vlak naast hen op de ankerplaats ligt gaat nog even aan boord kijken zodat wij er niet heen hoeven vanuit de jachthaven. Alles is goed. Later begrijpen we dat dit een Culo de Pollo wordt genoemd ('kippenkont') maar hebben geen idee waarom. Het is ook qua weerfenomeen niet veel anders dan een onweersbui met gustfront, maar kennelijk komt dat hier niet zo vaak voor. Omdat we zelf geen windmeter meer hebben (fijn....) moeten we het met informatie van anderen doen: windvlagen van 35 knopen. Dat valt nog wel wat mee dus maar het contrast met de anders altijd rustige dagen is wel groot.

Eén van de op drift geraakte jachten

Aan het einde van de week is Anneke gelukkig ook weer voldoende opgeknapt om weer wat te kunnen doen overdag. Ze wordt beloond met participatie (vrijwillig wel te verstaan) in een volgende rondje boodschappen doen. Inmiddels hebben we de D1 en de ARA beroofd van de meeste essentials.

Groot boodschappen doen

Om de hitte overdag wat te ontlopen gaan we nog een keer naar de Mall Caribe. We hebben een grote emmer nodig voor onze nieuwe wasmachine, en nog wat andere huishoudelijke zaken. Het hele winkelcentrum is inmiddels in kerst-thema omgedoopt. Mooi op tijd. Dat is denken we nog een voordeel van Sinterklaas in Nederland: dit zet nog een beetje de rem op alle kerstgekte hoewel het niet minder bizar is dat in Nederland de pepernoten ook al weer in de winkel liggen.

Jinglebells, jinglebells

Zo tussen de bedrijven door ontmoeten we ook een aantal andere cruisers die hier in de haven liggen. Plan B van Anita en Fedrik en Thomac en Si, een Pools koppel op een Hallberg Rassey. Beiden hebben ze zeer dunne ervaring en dit levert voor hun ieder hun eigen uitdagingen op. Bemanning nodig hebben bij oversteken, onervarenheid met de techniek aan boord, niet heel vaardig zijn onder zeil. Terughoudendheid om de Pacific in te gaan en daardoor nog een seizoen in de Carieb doorbrengen. Allemaal symptomen van met té weinig ervaring aan zo'n reis beginnen. En het gevolg van het meer en meer beschikbaar komen van technologie waardoor de zeilsport (op het eerste gezicht) toegankelijker wordt. 

Rudolph the red nosed raindeer

Terwijl we bezig zijn met alle klusjes nadert ook het uur-u. Op 17 september komen Meike en Ties aan in Cartagena, een datum waar we allemaal naar uitkijken. Amarins maakt een spandoek voor de ontvangst op het vliegveld.

Ook laven we ons voor de laatste keer aan de Tuesday-burgernight in de haven. Het is nog steeds 5 dollar voor een burger, fries & beer en het lukt nog steeds niet om in plaats van het bier een ander drankje te kiezen. Robert offert zich wederom op en drinkt de drie bier wel op. Deze keer zijn er ook meer yachties van de partij: een Amerikaans koppel wat verderop aan de steiger ligt. 

Zij wachten op een weerwindow om naar Curacao te kunnen zeilen. We voorzien hen rijkelijk van tips over de ABC's en de weg erheen, en wij krijgen in ruil tips over de San Blas waar zij meerdere keren zijn geweest.

Atelier in het airconditioned toiletgebouw

Op 16 september reizen Meike en Ties al van Santiago naar Madrid. Dit doen ze met de trein en het is nog even spannend of ze met alle grote kitetassen de trein in mogen (eigenlijk niet). Ze hebben dit vooraf geverifieerd en er kwam geen beter antwoord dan 'als ik dan dienst heb is het geen probleem'. Garantie tot de deur dus maar gelukkig komt er bericht vanuit de trein dat ze mét alle spullen onderweg zijn naar Madrid. 

In Cartagena worden we ondertussen getrakteerd op een mooi schouwspel. Er hangt een weermannen- schoolvoorbeeld van een single-cell onweersbui lekker te flitsen en te donderen en als de zon onder is wordt het alleen maar mooier. Bliksem in en door de wolk, maar ook mooie ontladingen vanuit de wolk zijwaarts en dan naar de grond. Niet alleen wij Nederlanders zijn onder de indruk, ook veel Colombianen staan fotos en filmpjes te maken. 

Prachtige onweersbui

Inmiddels hebben we de meeste boodschappen aan boord en hoeven we enkel nog vlak voor vertrek groenten, fruit, vlees en kaas te halen. Wat we wel nog nodig hebben is brandstof. Voor de dinghy nog 10 liter extra benzine omdat we op de San Blas alleen geankerd liggen. 

Voor de grote boot diesel. We hebben niet echt een idee hoeveel brandstof de motor neemt (of dit afwijkt van wat normaal is voor dit soort motor en het gevraagde vermogen) en of de brandstofmeter accuraat is. Robert gaat met een aantal jerrycans in een bagage kar naar de tanksteiger om diesel te halen. Bij terugkomst weten we ongeveer 70 liter in de tank te gooien. Dit betekent een verbruik van ongeveer 2 liter per uur en een wat pessimistische brandstofmeter. Nuttige kennis.

Omdat we in de San Blas weinig wind zullen hebben en we veel de watermaker zullen gebruiken, nemen we 100 liter extra mee in de jerrycans. Daar diesel tanken is niet of niet redelijkerwijs mogelijk dus beter mee verlegen dan om verlegen. En voor 50 cent de liter....

De Colombiaanse diesel heeft wel wat extra liefde nodig. Het is biodiesel dus om te voorkomen dat deze bederft gooien we wat fuel-conditioner in de hoofdtank en in de jerrycans.

De wasmachine in bedrijf

Hebben we er zo lang op gewacht, over gedroomd, gefantaseerd en dan is het zover; de wasmachine. Het lukte niet om een qua formaat en kwaliteit fatsoenlijke campingwasher te vinden tot we deze vinding tegen kwamen. Het is een soort verfmixer maar dan met een geintegreerde horizontale draaischijf die was en water in beweging brengt en houdt. De emmer moet je er zelf bij kopen en de resulaten zijn heel goed: het ding wast schoner dan alle havenwasmachines tot nu toe hoewel dat op zichzelf niet echt een prestatie is. De fabrikant is ook zelfverzekerd: er zit een kaartje in de verpakking waar op staat 'als er problemen zijn stuur niet terug naar Amazon maar contacteer ons, wij lossen het op waar u ook bent'. Dat 'waar u ook bent' intrigeert ons. Je zou hem bijna om het uit te proberen stuk maken op de San Blas en kijken wat ze gaan doen om het op te lossen. Om vervolgens je geld terug te krijgen vrezen we.

Bogota, bijna 'thuis'

En dan is het ineens 17 september. Meike en Ties zijn 's ochtends Europese tijd uit Madrid vertrokken en landen op tijd in Bogota, halen de overstap naar Cartagena en dan zijn we ineens bijna weer herenigd. Eindelijk !

We moeten ons zelfs nog haasten om op tijd bij Arrivals te zijn. Het verkeer staat weer eens muurvast. We hebben wel de tot nu toe meest agressieve / sportieve taxichauffeur getroffen. 90 in de 30 waar je ook echt niet harder dan 30 zou moeten willen rijden is een nieuw record. Maar ook hij rijdt zich hier en daar klem. Wanneer we uitstappen zien we ook net Meike en Ties de aankomsthal uitlopen. Hugs and kisses, dat was lang geleden en we zijn blij weer met zijn allen te zijn.

In to-time zitten we in een enorm formaat taxibus / schoolbus die ons met alle spullen naar de haven brengt. Goed geregeld.

Bij de taxibus

Is het energieniveau eerst nog vrij hoog, eenmaal op de boot gaat het licht snel uit. We hadden al warm eten gemaakt en de bedden opgemaakt. Na het knuffelen van de katten, eten en een drankje is het bedtijd. Ze waren ook al heel lang onderweg en dan nog met 7 uur tijdverschil. Niet gek dat je dan stuk bent.

We bespreken de plannen voor de komende dagen. Ties zegt, tot hilariteit van ons allemaal, dat hij zich heeft voorgenomen vooral heel veel te eten. Wat hij bedoelt is dat hij vooral veel lokale verschillende dingen wil proberen maar het komt er door de vermoeidheid wat 'bryk' uit.

De dag erop gaan we met elkaar de stad wat verkennen. Een rondje door het oude centrum, een drankje en live muziek bij Belcanto in Getsemani, en Robert en Ties gaan nog even wat langer de stad in voor wat streetfood en verkenning.

 's Avonds gaan we nog een keer de stad in maar dan om met elkaar te gaan eten. Dat hebben we ook al een tijd niet kunnen doen met zijn vijven. Op het plein waar we neerstrijken staat weer de zelfde niet zo virtuoze gitarist te spelen maar deze keer is het al stukken beter. Onze theorie is dat hij gewoon 4 weken heeft geoefend en de eerste keer nog maar net was begonnen.  Hij breekt met zijn licks wel nog een snaar en is vervolgens even de muzikale kluts kwijt maar ach.

Oude stad

Op vrijdag gaan we weer over op klusmodus. Cartagena is leuk maar ook Meike en Ties willen graag onderweg. Robert gaat in de ochtend naar de Agent voor de uitklaring zodat we zaterdag of zondag kunnen vertrekken. Het kantoor van de agent zit op de 15e verdieping van een modern verzamel-kantoorpand en Robert staat in zijn zeilerskloffie tussen al het goed geklede kantoorpersoneel in de lift. Das war einmal, brings back old memories.

En in 2025 in Cartagena

Terug op de boot gaan we na koffie en ontbijt met zijn allen naar de winkel voor snacks, groenten, fruit, vlees en kaas en aan het eind van de middag hebben we, behalve yoghurt, alles ingekocht en aan boord gestouwd en opgeborgen. Klaar om te gaan.

Streetfood

We vinden ook met zijn vijven snel onze draai aan boord. Iedereen heeft zijn eigen plek. Meike en Amarins hebben elk hun eigen hut gedecoreerd met lampjes, kunstbloemen en andere versiering en gaan samen nog even de stad in. Ties heeft lokaal een mooie hengel met reel gekocht en spreekt later op de avond af met een aantal Nederlanders in de stad (via een backpackers appgroep kun je overal ter wereld met land- / lotgenoten afspreken om wat te gaan doen).

Roofvogeltje aan de haven

We nemen ons voor zondag naar de San Blas eilanden te zeilen maar met een tussenstop op de Bernardo eilanden die nog bij Colombia horen. De boot is er klaar voor, wij zijn er klaar voor. Op naar een nieuwe bestemming.