Doet ie het of doet ie het niet

Op zaterdag 21 juni heeft Amarins haar laatste werkdag bij Binnen. Het is een prachtige zomeravond dus Robert en Anneke gaan voor de 'mental support' op het terras nog wat eten en drinken. We bestellen een Binnenplank maar deze is wat aan de forse kant voor twee die ook al thuis gegeten hebben. Gelukkig krijgen we hier en daar wat hulp en op het eind schuiven ook nog onverwacht twee vrienden aan.  Amarins is ondertussen hard aan het werk maar komt af en toe even langs voor een kort praatje. Aan het eind van de avond, en een afscheid van haar collega's schuift Amarins nog bij ons aan voor een drankje. Het is wel een beetje een verdrietig moment: lang op reis betekent ook afscheid nemen en op een laatste werkavond met je leuke collega's komt dat even extra Binnen.

Klein borrelhapje, ahum

In Spanje vieren Meike en Ties een dag later 'noche de san juan', een feest ter ere van de geboorte van Johannes de Doper. Onderdeel van het feest zijn een aantal rituelen: 3 keer over een vuur springen, een rivier overzwemmen en de ochtend erna een bloemenritueel voltooien. Naast al het kite- en surfgeweld en de 'gewone' feestjes leren ze ook mooie Spaanse gebruiken kennen.

Het San Juan bloemen ritueel

In Beetsterzwaag begint de laatste week voor vertrek. Deze keer is het vertrek een beetje anders. In 2016 lag de boot in Nederland en woonden we de laatste weken aan boord waardoor we heen en weer konden rijden tussen huis en boot, en we nog laatste klusjes konden doen zonodig. Nu rijdt er zondag om 09.00 uur een taxi voor en dan moet alles klaar zijn en is er geen weg terug. Iets meer druk op de planning dus, maar onze klussen- en takenlijst is op het schoonmaken van het huis na zo'n beetje klaar.

Anneke werkt nog door tot en met vrijdag en Robert is lekker bezig in huis met het schoonmaken van ovens, de koelkast, vaatwasser, keukenkastjes etcetera. 

Ooievaarsjongen ringen

Buiten voltrekt zich het jaarlijks ritueel van het ringen van de ooievaarsjongen. Het zijn er dit jaar niet zo veel omdat veel kuikens verdronken zijn in de natte periode in Mei. Een ooievaar bouwt het nest zo grondig dat het in combinatie met poep zo goed als waterdicht is. Als er dan in korte veel tijd regen valt wordt het nest een soort zwembad, met jongen die nog niet kunnen zwemmen. Tragisch, maar zo is de natuur.

Geslaagd !!!

Dinsdag is een belangrijke dag: Amarins mag afrijden. Grote stress: 's ochtends vroeg appt de rij-instructeur dat de examinator ziek is en het CBR het examen wil verzetten naar een datum volgende week. Alleen vertrekken we zondag al !  Marcus weet met het CBR te regelen dat er o.a. een examinator overwerkt zodat Amarins om 16.00 uur alsnog mag afrijden. Gered. Amarins doet waarvoor ze gekomen is en slaagt. Sowieso fijn, maar helemaal vijf dagen voor vertrek uit Nederland. Nu hebben alledrie de kinderen hun rijbewijs. Grote dank aan, en een grote pluim voor, Marcus van Dam die hun op een leuke, goede en snelle manier heeft opgeleid.

Teiger wil mee

Wat we nog op ons takenlijstje hadden staan was 'inpakken'. Dat is deze keer niet wat kleren in een tas mikken en 'met een bankpas en paspoort kom je er verder wel'. Nu gaat het iets grondiger: papieren, boeken, kleren, bootonderdelen, kattenvoer, wat gebruik je nog de komende dagen en kan nog niet in de koffer, en zo verder. Woensdagavond zit het grootste deel in een tas en koffer. Teiger wil de letterlijke en figuurlijke boot niet missen dus gaat strategisch boven op de bagage liggen: slim van hem.

Fireball gaat op de verkeerde spullen liggen: die gaat met Joost mee met de kitespullen die we over hebben en die hij mag lenen dit jaar.

Ballie jongen, verkeerde stapel !

Amarins staat natuurlijk te trappelen om nog een paar dagen in Nederland te mogen rijden. Wel met ons als begeleider omdat ze in januari 18 wordt. De afspraak op het gemeentehuis had ze voor het examen al gemaakt zodat die in ieder geval in de agenda stond. En dan ook nog op dezelfde dag dat we ons uit gaan schrijven uit de gemeente (en uit Nederland). Een combi-bezoek dus, Amarins haar rijbewijs, en hup, in één beweging door naar het niet-ingezetenen register. Bij het loket merken we weer dat ook de ambtenaren hier weinig mee in aanraking komen: er is nog even verwarring over hoe e.e.a. te verwerken. We hebben ons gelukkig goed voorbereid dus kunnen uitleggen hoe het beste de uitschrijving te doen.

Op het gemeentehuis

Na het ophalen van het rijbewijs moet er natuurlijk gereden worden. Robert gaat op de scooter naar de WSV zodat Amarins en Anneke kunnen gaan toeren. Ze doen nog even de voor de Familie Hol specifieke bijzondere verrichting 'door de McDrive rijden' en ook hiervoor slaagt ze met vlag en wimpel. Op de terugweg komen ze bij de WSV nog de auto met de scooter wisselen want Amarins gaat nog poolen met vrienden in Drachten.

McDrive verrichting

Met een rijbewijs op zak hoef je ook niet meer met het OV, toch ? Was het maar zo'n feest. Amarins levert haar OV kaart in en die van Meike. Een jaar studiepauze is ook een jaar geen basisbeurs en geen OV-kaart. De inlever automaat blijkt verplaatst te zijn van de Albert Heijn naar het Transferium, maar dat is een beetje omrijden wat Amarins natuurlijk helemaal niet erg vindt. 

Dag OV-kaart

Tijdens het verder klaar maken van de tuin wordt wederom bevestigd dat onze walnotenboom over bijzondere gaven beschikt. Toen we ons huis bouwden waren we van plan deze boom te kappen omdat deze wat in de weg stond, verplaatsen kostbaar is en verplaatsen ook maar een hele kleine succes kans heeft. Prompt produceerde de boom 2 bakken vol met walnoten waarop we hem hebben laten staan. En nu gaan we een jaar weg en kijk: na een paar magere jaren zit hij tjok- en tjokvol met noten. Alsof de boom geen afscheid van ons wil nemen en nog even extra zijn best doet. Nou ja, gewoon toeval natuurlijk, maar wel jammer dat wij er niet kunnen genieten deze herfst.

Wal-nuts

Op vrijdag begint het een beetje te kriebelen. Morgen al de laatste dag thuis, Anneke haar laatste werkdag, nog wat geregel rondom de (voor het geval dat, op zee) geneesmiddelen die we mee willen nemen, en de laatste keer onze keuken gebruiken voordat we alles inpakken. 's ochtends komt de installateur van de robotmaaier nog een keer langs: er moest nog een bijgebied aangesloten worden. Wesley had nog geen oefenveldje. Daarna rijdt Robert op Amarins haar scooter naar Stiens, het voertuig mag daar een jaar bij Heit en Mem in de garage staan. Een lekkere toertocht langs Drachten, Burgum, Hurdegaryp en door Leeuwarden. Leuk ter ontspanning na al het gepoets en geregel. Anneke komt na haar laatste werkdag (on-site, als directeur dan)  met veel cadeautjes en lieve woorden van collega's, ook naar Stiens en samen rijden we na een kop koffie naar huis. Amarins heeft 's avond nog een feestje in Drachten, nu echt de laatste.

De scooter staat een jaartje stil

Zaterdag is dan dé dag. Althans voor de allerlaatste dingen voor vertrek. En alsof de duvel ermee speelt: wanneer Anneke 's ochtends de laatste wasjes wil draaien gaat de wasmachine stuk. Lekker dan, want we hadden al een strakke planning vandaag. Robert vindt het goede onderdeel bij de Handyman in Heerenveen en heeft niet lang daarna de nieuw pomp erin. Draaien maar weer toch ? Niet dus: de machine blijft in een electronische storing staan en niets helpt: stroom eraf, resetprocedure, moederbord los. Na een uur proberen geven we het op: er moeten nog te veel andere dingen gebeuren en dan maar vanaf Curacao een nieuwe machine besteld. De was kan wel vies mee in de koffers.

.

Doet ie het, of niet ?

Heit en Mem komen 's ochtends om ons mee te helpen met de laaste schoonmaak- en tuinklusjes: zo lief. Sabine en Isa komen nog even langs, Iet, Johan, Redmer en Falco komen ook nog gedag zeggen, superleuk.

Bloemenpracht

Halverwege de middag brengen we onze laatste auto ter inkoop naar de garage en na nog een paar uur doorbikkelen in huis hebben we om 18.00 uur werkelijke alles klaar (behalve de was dan). We lopen voor ons galgenmaal naar het dorp: bij Sjoerd en Anneke halen we onze voorlopig laatste Hollandse maaltijd. Onderweg lopen we nog even langs de Jokwei, Anneke krijgt van Jannine nog wat lege spuiten / naalden en een hechtset mee. Deze hadden we nog niet. Met een bakje koffie nemen we voor de laatste keer afscheid.

Ons Dorp

Lopend naar het dorp is, naast dat we geen auto of fiets meer hebben, ook een soort afscheidstocht: wat wonen we hier toch fantastisch mooi. En wat komen we hier ook graag weer terug.

Nu kan het nog

Dan breekt de laatste nacht thuis aan. Robert checkt nog een keer de wasmachine, deze heeft nu een aantal uren zonder stroom gestaan, en verrek, de storing is eruit. Snel een was erin en tadaaa...als nieuw. Om 01.00 uur is de tweede was klaar, we blijven nog even op om die in de droger te doen, en dan kan toch alles nog schoon mee én hebben we niet de zorg om op afstand nog reparatie of vervanging te regelen. Dat slaapt een stuk lekkerder.

Dag Friesland

Om 07.00 uur gaat zondagmorgen de wekker. Normaliter is het eerste wat we 's ochtend doen (na uit bed stappen) koffie zetten. Dat gaat nu niet want de koffiezetter is opgeborgen. We moeten het met nescafé doen. Los daarvan is er nu een belangrijker ding: zijn de katten binnen ? Check, check. Ze zijn er, zoals elke ochtend. Er zijn geen lockrituelen of zoektochten nodig. 's avonds al het kattenluik afsluiten wilden we niet omdat ze niet binnen hun behoefte doen, dus het was een klein risico.

Uitgezwaaid, zo lief

We brengen onze matrassen naar boven, ruimen de laatste spullen op, eten een krentenbol, pakken de laatste was in, en dan is het zover: de katten gaan in hun reiskooi, krijgen een kalmerend pilletje, en dan staat de taxi voor. 

Ondanks het voor een zondag redelijk vroege tijdstip is er een waar uitzwaaicommittee van onze buren. Dat is leuk vertrekken (en natuurlijk over een jaar weer fijn terugkomen).

Na een vlotte rit met nu en dan wat klagelijk gemiauw zijn we mooi op tijd op schiphol: ongeveer een kwartiertje voordat de incheckbalie open gaat. We hebben behoorlijk wat aanspraak van andere passagiers, de katten trekken aardig de aandacht met hun gemiauw. Het pilletje maakt ze duidelijk rustiger maar ze zijn niet volledig 'out'. 

Klaar voor de reis

Dat inchecken kost wat tijd met zo veel bagage en twee huisdieren. 2 van onze 3 tickets hadden we van booking.com en dan gaat het met bijgeboekte bagage vaak niet goed: die ziet de airline dan niet. Dat was snel opgelost en alle bagage bij elkaar opgeteld zaten we net onder de geboekte 100 kilo. Geen aardappelen en koffie mee dus. Voor de katten moesten we met een meneer van security mee: in een afgesloten ruimte mochten de katten uit de bench zodat ze deze bench konden controleren op inhoud. De security meneer was een kattenliefhebber (niet om te eten) en verzekerde dat er goed voor gezorgd zou worden. Heel fijn.

Drie-op-een-rij

Eenmaal ingecheckt ging alles verder vlot, en na een rustige vlucht landen we om 19.00 uur lokale tijd op Curacao. De bagage lag al op de band en de katten stonden al klaar bij de 'odd size bagage'. Bij customs moesten we de feline papierwinkel afhandelen en om 20.00 stonden we na een lange reis buiten waar de curacaose taxi ons stond op te wachten. Na een olijke rit en nog een behoorlijke huf om alles en iederaan aan boord te krijgen waren we er eindelijk. 

Anneke improviseert nog even snel een kattenbak: met een invouwbare wasmand en cornflakes staat er iets wat op een kattenbak lijkt en verrek, teiger vindt dat ook en gebruikt het als zodanig. Het oorspronkelijk idee was om zand en grid van het haventerrein te nemen tot we in de winkel waren geweest. Maar gezien het risico kakkerlakken of ander ongedierte aan boord te halen kiezen we voor de cornflakes-variant. De katten lopen wat onwennig door de boot maar zijn duidelijk blij uit hun kooitjes te zijn. Na het klaarzetten van wat water en brokjes gaan wij op bed: de pijp is wel leeg voor vandaag.

Kattenbak improvisatie

Maandagmorgen om 05.30 worden we gewekt door een tropische stortbui. Alle luiken staan open dus haast is geboden om te voorkomen dat het binnen te nat wordt. We zijn, geholpen door wat jetlag, meteen goed wakker en de eerste koffie aan boord smaakt goed. Teiger en fireball zijn volledig (en dan ook volledig) uitgeteld; de hele dag liggen ze languit te slapen en heel af en toe lopen ze even rond, drinken of eten wat, kijken even buiten, en slapen dan weer verder. De reisdag gisteren heeft ze aardig afgemat, en de combinatie met de plotse warmte helpt niet mee. De Beetsterzwaagse strategie om op de koude vloer te liggen werkt hier iets minder goed: deze vloer is niet zo koud helaas.

Teiger uitgeteld, Ball lag er ook zo bij

Ondertussen doen Anneke, Amarins en Robert in een uiterst langzaam Caribisch tempo de eerste klusjes: een beetje uitpakken, we huren een auto, en gaan wat eerste boodschappen doen. We melden ons op het havenkantoor bij Melissa en spreken af in ieder geval tot zaterdag te blijven liggen om (of nog iets later) naar het Spaanse Water te verkassen. 

Winderige dag

Via de cruiser app groep maken we wat afspraken voor sociaal contact, vooral voor de 'teenagers and young adults' van de verschillende boten zodat deze elkaar wat gecoördineerd kunnen opzoeken de eerste paar keer. Fijn voor Amarins, dat maakt het aanpassen aan de nieuwe lifestyle wat eenvoudiger. Het is deze week Keti Koti en Vlagdag, dus er zijn overal festiviteiten en dit zijn los van de lol, ook mooie kapstokken om af te spreken en elkaar te ontmoeten. Dinsdagavond spreken we af bij de Surf Club; en niet (voor de intimi) bij Uncle Jim. In principe is Uncle Jim's tuesday burgernight het vaste event, maar deze is juist morgen afgehuurd voor een prive-feest (met een optreden van Trafassi :) .

Jaaaa ! Zottis

In supermarkt Vreugdenhil is het een feest van herkenning: alle Nederlandse producten vind je hier ook. Maar ook Zottis, de buiten de koelkast houdbare Franse vruchtenyoghurtjes. We gunden onszelf deze tractatie tijdens de oversteek naar de Azoren en nu worden ze hier verkocht. Tht januari 2026, die gaan dus mee. 

Na het boodschappen doen gaan we nog even Willemstad in voor een drankje op het terras naast de Emmabrug. Daarna rijden we nog even langs Mambo beach maar alle commercialiteit daar kan ons niet bekoren. Morgen weer een dag.

De Emma brug gaat open, eerste rang

Ondertussen gaat het leven in Louro voor Meike en Ties ook gewoon door. Die vermaken zich opperbest op de kiteschool en daarbuiten. Amarins zint op een strategie om ze toch eerder al hierheen te krijgen: het duurt nog best lang tot eind Augustus.

Surfgod Ties in Spanje