Ondertussen in Spanje

 Allemaal heel leuk en aardig, dat luxe zeilleventje van Robert, Anneke en Amarins. Maar ondertussen zijn Ties en ik (Meike) hard aan het werk in Galicië. Dat wordt een beetje vergeten op dit blog… Daarom bij deze een kleine update van onze kant. In de vorm van een interview nemen we jullie mee in ons leven als (kite-)surfinstructeur en manager van Abel Lago Watersports in Galicië. Be warned: na het lezen van dit blog heb je mogelijk een nieuwe vakantie geboekt…

VLNR: Nico (windsurfinstructeur), Lucía (surfinstructeur), Xián (surf- en kitesurfinstructeur), random Duitser 1, random Duitser 2, Meike (manager, surf- en kitesurfinstructuer), Ties (surf- en kiteinstructeur)

Q&A met Ties (a.k.a. surf god) en Meike (the big boss)

Als je je afgelopen tijd in Galicië zou omschrijven in één zin, wat zou deze dan zijn?

Ties: Hard werken, heel veel surfen maar vooral heel veel plezier.

Meike: Elke dag een nieuwe reden om te emigreren en te stoppen met de studie (grapje…).

Jullie zitten nu als broer en zus met elkaar opgescheept voor een tijd. Wat irriteert jullie het meest aan elkaar?

Meike: Dat Ties inmiddels beter is in wingfoilen terwijl ik het al drie jaar doe, en hij dit jaar pas is begonnen. Dat is toch oneerlijk???

Ties: Dat Meike vaak haast heeft in de ochtend om te vertrekken naar de surfschool terwijl ik rustig mijn ontbijt op wil kunnen eten, en vervolgens op de surfschool aan het einde van de dag vindt ze het niet erg om nog een uur langer te blijven zonder dat het nodig is.

Waar ben je stiekem jaloers op, van je broer/zus?

Ties: Dat Meike zo ongelofelijk goed Spaans kan, terwijl ik er nog helemaal niks van bak. En Meike haar super sociale omgang met oprecht iedereen die langskomt op de surfschool.

Meike: Ties kan heel goed omgaan met de stress en onvoorspelbaarheid van het surfleven. Hij kan de dingen die hij niet kan beïnvloeden (bijv. het weer of de late Spanjaarden) gemakkelijk laten gaan. Hij is heel geduldig, én alle Spanjaarden zijn verliefd op hem haha.

Wat doe je het liefst wanneer je niet hoeft te werken?

Ties: Als de weersomstandigheden het toestaan ga ik het liefst kitesurfen of wingfoilen. Wanneer dit niet mogelijk is lees ik een boek of verdiep ik mij in de theorie van nieuwe trucs voor het kitesurfen.

Meike: Ik vind het heerlijk om op het strand te zijn met de andere instructeurs. Dan gaan we zwemmen, zonnen of volleyballen/voetballen. Maar als er golven zijn of wind is dan ga ik natuurlijk het liefst non-stop (kite-)surfen.

Aan schoenen dragen doen we hier niet...

Aangezien jullie nu semi-locals zijn, wat was de stomste cultuurshock die jullie hebben ervaren?

Ties: Dat Spanjaarden (in Galicië dan) vaak op het laatste moment pas aankomen huppelen terwijl je graag wilt beginnen met de les.

Meike: Mensen hier zijn het tegenovergestelde van Nederland als het gaat om directheid. Als iemand ergens een probleem mee heeft of het ergens niet mee eens is, dan moet je dit óf vragen, of je komt er via via achter. De communicatie is daarom erg lastig bij conflicten vind ik.

Wat is je favoriete taak van het werk op de surfschool?

Ties: Het lesgeven zelf is fantastisch, maar taxichauffeur spelen in de van vind ik ook leuk. Muziekje op en gaan!

Meike: Ik vind het geweldig als mensen langskomen bij de school om een praatje te maken en te vragen naar de beste spots, condities en gear. Je spreekt zoveel mensen uit verschillende plekken die hun eigen verhaal hebben en waarmee je de liefde voor de watersport deelt. Als manager van de school vind ik het dan heel leuk om deze passie mee te geven aan de klanten en ze te enthousiasmeren om lessen te nemen.

Welke tip, van wat je daar hebt geleerd, geef je het liefst aan iedereen mee?

Ties: Leef je leven lekker rustig aan, heb niet te veel haast en geniet van de rust wanneer het kan.

Meike: Doe datgene waar je blij van wordt. Als je van je passie je werk maakt, is het leven zoveel leuker dan wanneer je ‘gewoon’ studeert voor je papiertje om later geld te verdienen. Ik denk dat we allemaal te gefocust zijn op het halen van hoge cijfers en zoveel mogelijk status verdienen. Terwijl we in dit proces weinig meekrijgen van hoe groot de wereld eigenlijk is, en hoe klein onze individuele prestaties zijn. Klinkt heel zweverig, maar je snapt vast wat ik bedoel!

Wie mis je het meest: papa, mama, Amarins of Ballie/Teiger?

Meike: Ik mis Amarins het meest (sorry papa en mama). Toen we allemaal nog thuis waren, zag ik Ama elke dag en zij kent mij het allerbest. Nu kunnen we wel facetimen, maar dat is toch anders.

Ties: Sowieso Ballie. Hij is mijn zoon. Maar ik mis iedereen hoor.

Uitzicht vanuit mijn 'kantoor', dit verveelt nooit

Hoe ziet een dag er voor jullie uit?

De dag begint bij ons meestal om 8.30 (voor Ties iets later haha…). Dan eten we rustig ons ontbijtje en vertrekken we richting de surfschool. Afhankelijk van de weersomstandigheden en het getij, delen we onze ochtend in. Als er een surfles is, zorg ik ervoor dat iedereen betaalt, blij is, en een instructeur toegewezen heeft gekregen. Onder andere Ties (soms ook ik) gaat dan lesgeven, de lessen duren bij ons anderhalf uur. In de tussentijd blijf ik meestal op de school voor wanneer er mensen komen die materiaal willen huren of vragen hebben.

Wanneer het lunchtijd is, en nee niet om 12.00 maar rond 14.30, gaan we met alle instructeurs naar de Surf House, hier verblijven we met zijn allen. We koken met zijn allen en komen even bij van de drukte. Ik zeg hier wel koken, maar meestal eten we gewoon een empanada van Eroski (de lokale supermarkt). Je zou zeggen dat we dit deeggerecht inmiddels wel zat zijn, maar nee hoor.

Na de lunch gaan we weer terug naar de surfschool. Als er een les is, geven we les, zo niet dan kunnen we zelf de middag invullen. We hebben hier in Galicië de thermische wind die bijna elke dag aanzet in de middag. Daardoor kunnen we vaak wingfoilen of kitesurfen totdat het donker wordt. In de middag geven Ties en ik ook de kitesurf/wingfoil lessen, wanneer mensen dat willen.

Rond 20.00/21.00 sluiten we de school, maar ook dit hangt af van de weersomstandigheden en surfcondities. Als er goede golven zijn, blijven we gerust open tot 22.00.

Dan (pas), is het tijd om avondeten te bereiden. Meestal zijn we allemaal te moe om te koken dus blijft het bij een pan tortellini met een pot pesto en geraspte kaas. Als we geluk hebben, heeft onze privé chef Ties zin om te koken, en worden we verwend met een gezonde lekkere maaltijd.

Af en toe een feestje kan ook geen kwaad. We waren hier bij een concert van The Rapants, een geweldige band uit het dorp waar we verblijven. Zeker een aanrader om eens naar te luisteren

Vaak sluiten we de dag af met het kijken van een film, gitaarspelen en zingen of het spelen van kaartspelletjes.

Het leuke van ons werk, is dat geen enkele dag hetzelfde is. Je staat ’s morgens op zonder te weten wat er allemaal gaat gebeuren en hoe druk het wordt. Je moet er maar van houden, maar het bevalt Ties en mij zeker!

Omdat het lastig is om de betoverende esthetiek van Galicië hier te beschrijven in woorden, moeten de fotos het werk doen.Volg vooral ook het instagram account van de surfschool om op de hoogte te blijven van onze geweldige werkplek: @alwatersports. (een beetje zelfreclame oet kunnen toch…)