Hafenkino

We hoeven ons hier op het Spaanse Water niet te vervelen. Kennissen van ons hebben hier vorig seizoen 5 maanden doorgebracht alvorens verder te varen en hadden altijd wat te doen. Eerst vonden we ons dat moeilijk voor te stellen maar inmiddels begrijpen we het iets beter. Er is namelijk elke dag wel een cruisersactiviteit hier om aan deel te nemen. Vul dit aan met de gebruikelijke bootklussen en af en toe boodschappen doen of er op uit en je zou het bijna druk krijgen. En dan hebben we ook nog een 5-daagse kitesurfcursus geboekt.

Bij de dinghy dock

Op zondag 6 juli maken we kennis met de traditie van het 'mexican train dominoes': een variant op het domino-spel met eenvoudige regels. Om 14.00 uur verzamelen een aantal bemanningen bij Uncle J's om dit spel met elkaar te spelen. Binnen 10 minuten hebben we het geleerd en Amarins verslaat en passant bijna de officieuze kampioen van SV Dali. Beginnersgeluk, of skills: we laten het in het midden.

Mexican train domino

Het spel zelf is niet moeilijk en past goed in het rijtje hengelvissen en poolbiljart: het is fijn wat om handen te hebben terwijl je gezellig kletst en een drankje drinkt. Zonder hengel aan het water bier drinken lijkt wat vreemd, met een hengel in je handen is het ineens 'sport'.  (sorry vissers)

Toeristenboten af en aan

De dominoes is voor Amarins ook een goede gelegenheid kennis te maken met de drie kids van de Deinde, een Canadees jacht met, in ieder geval de eerste maanden, dezelfde plannen als die wij hebben. Wanneer de zon net onder is, maar het nog niet donker is, haast iedereen zich terug naar de boten: de muggen en zandvlooien aanval start op dit tijdstip en dan is het maken dat je wegkomt (of jezelf overvloedig besprenkelen met Deet).

De surfspot in het Spaanse Water

Er is nog een reden om voor donker terug aan boord te zijn: op zondag verzamelen veel Curacaoanen zich met hun (speed-)boten in Fuikbaai, één ingang ten oosten van het Spaanse water. Er wordt daar de hele dag gefeest en gedronken waarna iedereen rond donker vol gas terug stuift naar het Spaanse water. Met een stevige borrel op en veel PK's komt dan alles terug en dan kun je maar beter niet met je kleine RIBje zonder licht (ja, dat staat nog op de klussenlijst) ook onderweg zijn.

In de dinghy naar Uncle-J's

Is het op zondag bal, elke dag trekt er een bonte stoet aan feestboten voorbij. Vaak volgeladen met gasten voor een dagtrip naar Klein Curacao of een rondvaart wat meer in de buurt. Niet echt ons ding, wij zijn met een eigen boot natuurlijk extreem verwend, maar als je hier op vakantie bent leuk om te doen.

We starten de nieuwe week met wat meer nuttig vermaak: maandag poetsdag. De boot is in de drie maanden in Curacao Marine Zone best vies geworden en een grote schrobbeurt kan geen kwaad. We beginnnen mooi op tijd voordat het te warm is om fysiek bezig te zijn.

Poetsen

 Anneke doet in de tussentijd een handwas en we gebruiken voor het eerst hier de watermaker. De meningen zijn wat verdeeld of je op het Spaanse Water je watermaker kunt gebruiken. De membramen kunnen erg slecht tegen diesel of olie in het water en ook je voorfilters zouden snel vol kunnen lopen door (we noemen het netjes) biologische verontreiniging in het water. We horen van een paar andere boten dat zij probleemloos water maken dus we gaan ervoor. We hebben één aan boord die per uur 90 liter drinkwater maakt uit zeewater: perfect met een bemanning van (straks) 5. Het apparaat doet het na vervangen van de filters (wat sowieso hoognodig was) perfect, behalve dat de stroomvoorziening een beetje sjofel is geregeld. 

Hij doet het !

De watermaker draait op de startaccu van de motor, wat betekent dat je de motor moet draaien als je de watermaker gebruikt. En dat terwijl we meer dan genoeg energie in de lichtaccus hebben en houden met de grote zonnepanelen.

En zwemmen

Er is een parallel-schakelaar op de boot die licht- en startaccus koppelt maar deze is nog niet aangesloten. Dankzij de vorige week aangekochte kabelschoentang en de aanwezige 50mm2 kabel heeft Robert in no-time de schakelaar netjes verbonden en kunnen we overdag water maken zonder de motor te hoeven starten. Weer een klusje gedaan.

Schilpad wordt even uitgelaten

Op de vorige wereldreis had het zelfgebakken brood een matig imago: de kinderen aten nog liever toast met boter en jam dan het zelfgebakken brood. Dit was deels te danken (of wijten) aan Robert zijn bakkunsten maar vooral ook aan de matige oven in de Ovni. We hebben nu een Omnia oven aan boord, en we proberen voor het eerst hierin brood te bakken, wat voor een eerste poging redelijk slaagt. Bemoedigend op zijn minst. 

In de categorie zelf maken richt Anneke zich op een zelfgemaakte Guacamole die heul erg lekker is en schoon op gaat bij de lunch.

Guacamole

De volledig bemanning van de Deinde komt langs gedinghied en vraagt of we vanmiddag ook mee doen met de yoga-class. Dit kunnen we natuurlijk niet weigeren, ook al zijn we wat gereserveerd over de yoga zelf. Meester Cees geeft elke maandag middag een Yoga class. Deelnemen kost 5 ANG per persoon, wat volledig naar goede doelen op het eiland gaat. Cees heeft altijd gezegd 'zolang er mensen komen ga ik door'. En dat is inmiddels al 22 jaar. 

Een man of 30 verzamelt zich met matjes bij de surfspot. Wij varen nog snel even heen en weer naar de boot voor wat fleecedekens, matjes hebben we niet aan boord als newbies. Wat volgt is een intensieve en leuke yogasessie die te doen is voor zowel ervaren yogaers (bestaat dat woord, of yogisten ?) als voor eerste-keerders. We hebben strategisch positie gekozen op de laatste rij zodat we voor ons af kunnen kijken wat anderen doen en het gaat best aardig en is zelfs best leuk. In tegenstelling tot bij de domino eindigt de les in het donker waardoor we haast opgegeten worden door de muggen. 

De door de yoga-meester voorspelde spierpijn blijkt dinsdag gelukkig niet aanwezig. We hebben zijn waarschuwing opgevolgd en niet te gek gedaan. We willen juist vandaag geen spierpijn want onze eerste kitesurfles staat op het programma. De Sint Jorisbaai is de kitespot van Curacao en hier zijn een paar scholen gevestigd. Deze baai is een lagune aan de noordkant van het eiland, met vrije wind en een groot ondiep stuk wat ideaal is voor beginners. 

Naast de kiteschool

We hebben 5 dagen les geboekt bij Kiteschool NIX en als we ons een beetje aan het leerschema houden zouden we hierna zelfstandig moeten kunnen kiten tot het niveau dat we upwind kunnen riden en staand op het boord door de wind kunnen gaan / van richting kunnen wisselen. Dat is het minimale niveau wat we denken nodig te hebben om zelf verder te leren, al dan niet geholpen door Meike en Ties. Tof dat we straks ook een sport hebben die we met zijn vijven kunnen beoefenen (naast het zeilen natuurlijk). 

Moeten we ook vijf man materiaal hebben maar daar wordt aan gewerkt: we hebben al drie complete sets en Meike en Ties krijgen een sponsorship van RRD. In ruil voor social media content krijgen ze fabriekmateriaal en daarnaast ook nog een wingfoil-uitrusting, een supboard en allerlei kleding. Dat wordt aardig sjouwen als ze vanuit Spanje deze kant op moeten komen. We gaan onderzoeken of e.e.a. niet direct naar Colombia geleverd kan worden.

Otrabanda muurschildering

Eigenaar Nick (goh) haalt ons om 08.15 op bij de Fishermen Warf. Fijn dat we de eerste dag worden opgepikt, voor de dagen erna huren we een auto om op de school te kunnen komen. Op de eerste dag leren we de kite optuigen, besturen en we leren bodydraggen met en zonder board: een manier om je te verplaatsen door het water als je je bord kwijt bent, of om een ander reden niet 'normaal' kunt riden. Nick had ons voor aanvang uitgelegd dat klanten hem soms ervaren als direct en erg serieus. Nou, daar kunnen deze Nederlanders en Noorderlingen wel mee overweg. We ervaren hem als bijzonder fijne en kundige instructeur en hebben een eerste topdag op het water.

De eerste beginselen

Een medewerker-instructeur van NIX brengt ons weer terug naar het Spaanse Water waar we ons overgeven aan een spelletje foamdice (Yahtzee met achterlijk grote schuimdobbelstenen, die Amarins cadeau heeft gekregen van vriendinnen). We sturen Norwin een appje of we zijn auto nog een week mogen huren vanaf Woensdag en dat kan.

Foamdice, mmv Renee, Iris, Tom en Mirthe 

Koken hoeven we vandaag gelukkig niet meer: het is dindag 'burgernight' bij Uncle J's. Robert kijkt voor vertrek nog even in zijn whatsapp en shoot, Norwin staat nu al bij de Fisherman Warf met de auto. Een dag te vroeg deze keer. Gelukkig zien we het en varen we even heen en weer om de sleutel in ontvangst te nemen. Toch wel enigszins vermoeid geven we ons daarna over aan rumpunch, Brassa's en burgers. Heerlijk.

Otrabanda street art

Nu we dan toch een auto hebben kunnen we ook weer een beetje toeren. We gaan woensdag naar Willemstad, eten nasikip op de markt, bewonderen de muurschilderingen in Otrabanda, gaan zwemmen, genieten van de zonsondergang, en heel belangrijk: we rijden naar Hodge Fishing Tackel. Hier kopen we lures, haken en ander visgerij om ons menu aan te vullen met verse vis. De wasabi en sojosaus hadden we vorige week al gevonden. 

Dit gaan wij dan ook vangen

Er valt wel een moedig besluit vandaag: we gaan niet naar Bonaire. We vinden de totale kosten om het land binnen te komen (sinds de recente radicale verhogingen alleen al USD 330 om binnen te komen, en dan nog USD 40 per dag ankerfee, alles is zo'n beetje x4 gegaan) niet opwegen tegen wat we denken er te vinden: veel toerisme, en weliswaar een mooie onderwaterwereld maar die gaan we ook in SanBlas/Panama en Belize vinden Daar komt nog bij dat de tocht erheen een nare is: een lange dag tegen de wind en golven in hakken. Aruba wordt dus onze eerst volgende bestemming.

Omnomnom

Omdat je op Aruba bijna zeker customs aan boord krijgt regelen we de katten toegang officieel. We sturen de Arubaanse veterinaire dienst een mail waarin we uitleggen dat we een Nederlandse gezondheidsverklaring hebben en dat de katten feitelijk aan boord in quarantaine zijn. We krijgen bijna per ommegaande een import-formulier huisdieren terug en na het invullen daarvan net zo snel een akkoord. Aruba here we come.

Ze mogen naar binnen

Fijn dus dat het met de katten geregeld is, we kunnen nu totaal relaxed beginnen aan lesdag 2. Want key voor het goed op je bord komen is dat je ontspannen blijft en je de kite het werk laat doen. Zo rol je met het insturen van de kite het bord op, strek je je loefbeen iets, en hop daar ga je. Na eerst nog wat herhalingsoefeningen met bodydraggen en kitecontrol gaan we waterstarten. En zowaar, het lukt iedereen om op het bord te komen, met natuurlijk nog wat aandachtspuntjes in de techniek maar toch, en dat op dag twee. Enigszins doorbakken omdat we vandaag om 12.30 les hadden en niet om 09.00 komen we terug op de boot met een fijne 'vibe': dit is leuk, we gaan dit kunnen, en we hebben nog drie dagen les. Meike en Ties, beware for competition.

Bij de kitespot werken ook nog wat Friezen, waaronder één uit Gorredijk die hier in de zomer les geeft. Kleine wereld.

Teiger vindt het spelletje te lang duren

Maandag, dinsdag en woensdag zijn de volgende kitelessen dus we hebben even vrij, echter er is wederom een activiteit: een workshop Latin Dancing op vrijdag, maar we hebben een excuus deze over te slaan. We gaan snorkelen bij Westpunt. Anneke heeft een duikbril op sterkte gekocht in Nederland en kan nu voor het eerste echt iets zien onder water: een openbaring. Mooi koraal, prachtige kleurige vissen. En dat liggend in heerlijk warm, blauw, superhelder water. 

Westpunt

Op de terugweg grijpen we onze misschien wel laatste kans: een grote berg patat. Letterlijk en figuurlijk: het dorp Grote Berg heeft een patatkraam langs de weg en deze ontdoen we van een grote berg van het goudgele spul.

Opgang naar de huizen bij Westpunt

Terug op de boot lijkt het wel of we iets gekrabd hebben. De wind is ook wat gedraaid dus heel goed zien kunnen we het niet maar zekerheidshalve gaan opnieuw voor anker. Meteen een goede test voor de ankerlier met de nieuwe circuitbreaker. Met boegschroef erbij hebben de startaccu en alternator het zwaar: dat zit qua installatie toch niet helemaal lekker. De bypass die Robert heeft gemaakt voor de watermaker gaan we ook met ankeren maar gebruiken. Uiteindelijk liggen we recht boven het anker en breekt het anker niet uit. We steken iets minder ketting en zakken af naar achteren: zo liggen we wel weer goed.

Mooie muurschilderingen in Otrobanda

Ieder jacht heeft zo zijn eigen etiquette en waar dat elkaar ontmoet botst het soms. De dinghy dock bij Fishermen Warf is overvol omdat je maar een half steigertje af mag meren. Meer je op een andere plek af dan lig je in de weg en maken de vissers je boot los (so they say). Als we zaterdag met de dinghy aankomen ligt steiger helemaal vol en moeten we in de tweede rij afmeren. Anneke loopt door de dinghy van iemand anders naar de wal om vast te maken. De eigenaar komt net terug met boodschappen en zegt, voor een 'hello, how are you' dat ie niet wil dat je met schoenen door zijn boot loopt. Grappenmaker, doe er een bordje op en vooral: leg je bootje niet pontificaal vooraan zodat anderen over je boot heen moeten. Een frappante start van de dag.

We got him

Niet getreurd, we gaan onderweg naar Willemstad om een juwelier te zoeken die het armbandje wat Amarins van Oma heeft gekregen kan repareren: met het aantrekken van de buitenboordmotor is een schakeltje los gegaan. Onderweg zien we een kookspullen winkel en aangezien we nog steeds een thermometer zoeken om het yoghurtmaak-proces te monitoren stoppen we daar eerst. 

Soepproeven in de kookwinkel

Het ruikt heerlijk in de winkel en het wordt snel duidelijk waarom: de eigenaar geeft hier kookworkshops en heeft een soep op het vuur staan. Of we even willen proeven ? Nou reken maar, en het is heerlijk. Met een voedselthermometer én het recept van de soep staan we weer buiten: nog een lastig te vinden item van ons lijstje in de pocket.

Relatief een kleine nog

De sieraden-reparatie service is alleen doordeweeks open dus hiervoor moeten we maandag nog een keer terug. We strijken neer bij de Emmabrug voor een koel drankje. 

Lekker !

Op de Marinetraffic zien we dat er groot koopvaardijschip onderweg is naar Willemstad en nog 8 mijl moet varen. Dat stukje hafenkino willen we wel op wachten. Eerst komen er drie slepers en een pilot naar buiten, terwijl het schip buiten afgestopt ligt. Dan gebeurt er een hele tijd niets, komt de loodsboot terug en vervolgens komt het schip zelfstandig door de brug heen gevaren. Kennelijk waren die slepers ergens anders voor. 

De slepers

Met elkaar zitten we ruim anderhalf uur op het terras terwijl we maar voor een uur parkeergeld betaald hebben. We overwegen even de 'laat maar' strategie maar Robert loopt toch maar op en neer om de parkeermeter bij te vullen. Maar goed ook, er is gewoon een heuse parkeerwacht, met wielklemmen en al.

Ooooh, Harrie, wat moet je met een .....

En zo rommelen we een beetje door in 'Spaanse Water' stijl. Af en toe een activiteit, een klusje hier en daar, een praatje, een uitje. Tijd om te gaan dus, om nieuwe dingen te ontdekken. Nog 3 dagen kiteles en dan in het juiste weatherwindow naar Aruba !