Wesley

Nog 7 dagen en 19 uur en dan staat Taxi Laanstra voor de deur om ons en onze uitspatting aan bagage naar Schiphol te brengen. Eigenlijk valt het nog mee: 60kg ruimbagage, 2 katten, 1 kite-uitrusting en dan nog wat de cabine in mag. We mogen zelfs 100kg meenemen omdat deze week bleek dat er bij twee van de tickets ook al ruimbagage was inbegrepen. We hoeven dus niet behoudend te zijn, behalve dat we op Schiphol met zijn drieën het spul naar de incheckbalie moeten zien te kruien. Aanvullen met koffie, aardappelen en blikken Smac maar: we blijven tenslotte Nederlanders.

Oefenritje. Meike naar Schiphol

Net als de vorige keer gaat ook nu op het laatste moment de (nu nog enige) auto kapot. Was het toen een raambediening, nu kan Anneke de bestuurdersdeur niet open krijgen; niet van binnen ,niet van buiten, en ook niet met de remote of op welke manier dan ook. Zul je altijd zien. Dukes of Hazard stijl uitstappen was één optie, maar Anneke kiest ervoor om via de bijrijders-kant uit te stappen. Een gemiste kans. Vervelende is dat de deur dicht zit en je dus niet bij het slot kunt. Robert zoekt op google op hoe in te breken in een 5-serie en google-is-your friend: het lukt om de deur open te krijgen en daarna een in allerijl besteld nieuw slot te monteren. Hij moet het nog 10 dagen doen...onder andere om waardevolle documenten en foto's naar Heit en Mem te brengen: dat doen we op vaderdag.

Nog zien spelen op Oerrock

De afgelopen dagen staan uiteraard ook in het teken van afscheid nemen en vertrekken. Op dinsdag gaan we met zijn vieren uit eten bij Binnen in Drachten. Altijd lekker en gezellig eten daar. Dit is voorlopig de laatste keer, ook voor Amarins die zaterdag de laatste keer daar werkt. Robert en Anneke gaan op woensdag eten bij vrienden in Beetsterzwaag. Ze worden enorm verwend met heerlijk eten, en heerlijke wijn, en de avond vliegt voorbij. Hopelijk lukt het hen om onderweg een keertje langs te komen, kunnen we hen eens in de watten leggen.

In de surfbus, onderweg naar Louro

Donderdag is uur U voor de katten: ze mogen voor de tweede keer naar de dierenarts voor nog een ontwormingspil en de gezondheidsverklaring. Mauw, mauw, mauw, mauw, en dat in koor. Het begint al in de auto en gaat vrolijk door in de praktijk van de dierenarts, en weer op de terugweg naar huis, totdat ze weer uit hun kooitje zijn. Dat wordt nog wat volgende week. We hebben van de dierenarts kalmeringspilletjes gekregen (voor de katten dan) zodat ze straks onderweg wat rustiger zijn.

Vrijdag is een dag waarop er van alles gebeurt: Meike vliegt vandaag naar Spanje en ze kan met een tevreden gevoel vertrekken: alle tentamens zijn gehaald, zelfs Statistiek 3. Na een afscheidspotje Hitster en nog even de katten verdoven met Rage Against the Machine (vreemd ritueel) brengt Robert Meike naar Schiphol. De incheck gaat vlot en ook bij security is het niet druk. Voor de verandering ook geen annulering of vertraging: Meike komt keurig volgens schema aan op Santiago de Compostela, waar Ties klaar staat met de surfbus. Nou, Louro, maak je borst maar nat, met Ties én Meike op locatie.

Busje komt zo

Amarins had maandag al haar laatste orkest-repetities, vrijdag was haar laatste muziekles van 'meester' Arjan waarna we de contrabas hebben ingeleverd bij Cees Smit (de instrumentbouwer). Daarna naar de Appie voor boodschappen; Amarins geeft 's avonds een feestje voor vrienden en vriendinnen. Gezegend door de weergoden én tot verdriet van de Sigma-muurverf-geest kon de beer-pong gelukkig buiten plaats vinden. 

Beer Pong. Beetje donker.

Anneke en Robert waren vriendelijk doch dringend verzocht het erf te verlaten en waren met een Valk van de WSV gaan zeilen: geen straf op de (bijna) langste dag van het jaar. Deze keer eens niet naar Ieisicht, maar een rondje Veenhoop - Goëngahuizen - Wijde Ee - Sitebuurster Ee. Tijdens het varen kwamen we wel vijf van die varende huur-woon-arken tegen, allemaal op zoek naar een ligplaats voor de nacht. Eventjes langszij met zo'n ding maak je geen vrienden mee dus het was zoeken naar lege steigertjes. Het laatste uurtje voeren we in het donker, zonder licht, maar ach, als je de enige op het water bent.

22.30, zon net onder

Terug in Beetsterzwaag moeten we ons behoedzaam om alle fietsen heen manoeuvreren: het feestje was nog in volle gang. Waar normaal de Beukers het moeten ontgelden ('de Beukers' is de koosnaam voor de stereo-installatie thuis) was deze keer de piano de pineut. Een aantal van Amarins haar vriendinnen kunnen goed (en mooi :) ) piano spelen: prachtig om te horen.

In 2017, via Suriname, en 3 andere jachten, naar St Maarten

Renee had een super-toepasselijk cadeau: in 2016 stuurde ze dropjes, hagelslag, een hanger en een Beanie naar Suriname. Met enige (mildly put) omzwervingen bereikte het cadeau Amarins. Nu in 2025, nou ja, zie de foto. 

En in 2025

Rond een uur of twee was de rust wedergekeerd en had Amarins met twee vriendinnen het huis snel aan kant. Superleuk en gezellig zo ! 

Dinsdag moet Amarins afrijden voor haar autorijbewijs, ze kan dan nog net een paar dagen rijden in Nederland: strakke timing !

Amarins en Renee

Nu we in huis geen feestjes of grote visites meer hebben kunnen we ook met het grote  'opruimen' beginnen. De piece de la resistence is het naar de chill-room brengen van de grote banken beneden. Dit kost enige moeite, maar het is gelukt. 

Pff, hele huf

Ondertussen doet Wesley zijn werk. Wie ? Ja, Wesley. De robotmaaier moest nog een naam hebben, en aangezien hij de hele dag het gras snijdt, klein is, en voor zijn werk over een grasveldje beweegt...Wesley dus. Hij heeft nu even rust.

Wesley in de rust.

De laatste loodjes

Met het aanstaande vertrek (op 29 juni) vermaken we ons goed met de laatste klusjes in en rond het huis en voor de boot. Ook is het hier en daar nog ruimte voor een beetje ontspanning gelukkig: ook dat moet je tenslotte oefenen, stel je voor dat dat onderweg straks niet lukt. Hieronder een opsomming van waar we zoal mee bezig zijn (niet noodzakelijk chronologisch correct)

Een vreemde vorm van ontspanning is de Brio Race: een wedstrijd van 60 kilometer door de zuidwest hoek van Friesland met daarin 12 bruggen die waar mogelijk zoveel mogelijk bediend worden (vandaar de naam Brio: brug is open). Naast zeilen mag je ook bomen, peddelen en jagen: wat er maar nodig is om sneller te gaan dan een ander. Net als vorig jaar starten we voorvarend met team 'pils en peddels' (Gerard, Mirthe, Meike, Robert), in een oude valk met hele oude zeilen (de laatste die de WSV nog had liggen) die wonderwel toch goed vooruit wilde. Het eerste uur moesten we hier en daar wat modificaties aan de boot maken zodat alles heel bleef maar daarna ging het crescendo. En er was dit jaar een keer goede wind: Z3 bij de start, toenemende ZW4-5 over de dag. Als eerste van de laatste startgroep over de start, daarna niet één keer ingehaald, en uiteindelijk 7e in de Valkenklasse en 9e overall (van de 100-nog wat): een top prestatie. In 2027 weer !

Welverdiend aankomstbier

Na al dit zeilgeweld moesten er ook weer nuttige dingen gebeuren:

Meike haalde haar tweede Rabies injectie bij de GGD in Leeuwarden en wat voor foto krijg je dan gestuurd in de familie app ? De focus is duidelijk al op 'boot'

Waar je zoal op let als yachty

Donderdag 5 juni zou de robotmaaier geïinstalleerd worden maar helaas was de installateur ziek. Het was daarbij ook ongelovelijk hondeweer (harde wind, dikke stortbuien) dus ergens was het maar beter voor de arme man. Het was nog even spannend wanneer de installatie dan plaats kon vinden, maar as-we-speak gaan de draden de grond in. Voorbij is het met het wekelijks uitlaten van de motormaaier.

Hij doet het !

Op de WSV ligt een nieuwe fietsveerpont te wachten om ingezet te worden als  'oerset' van Buitenstvallaat naar de overkant van het Geaster Djip. Als Robert daar dinsdagavond langs komt ligt deze pont wel héél scheef. Samen met Jan gaan ze op onderzoek: in het achtercompartiment van de stuurboorddrijver staat ongeveer 50 centimeter water en een deel van de electronica staat al met de voetjes in het (gelukkig zoete) water. Met een dompelpomp en puts maken we de pont leeg en bellen met de gemeente zodat ze ervan weten en kunnen uitzoeken hoe dit heeft kunnen gebeuren. Zou toch zonde zijn als de pont al voor ingebruikname stuk is / gaat.

De pont leeg hozen

Tweede Pinksterdag gaan Anneke en Robert met een valkje erop uit. Even lekker uitwaaien. De wind is iets westelijker dan voorspeld dus het is opkruisen richting Eernewoude waardoor we zoals gewoonlijk niet verder komen dan Iesicht om ons daar te laven aan de vertrouwde nachos, Chardonnay en Aflligem blond. Voor de wind terug met een boom in de fok is het lekker opschieten.

The usual bij Iesicht. Nachos buiten beeld

Zoals eerder geschreven is de Frank verkocht. Zaterdag a.s. gaat Robert in Stavoren de nieuwe eigenaren even op weg helpen met de installaties aan boord. De nieuwe eigenaren hebben mooie plannen met de boot: eerst een paar seizoenen in Nederland en de boot hier en daar wat verbeteren en dan richting Middellandse Zee. Fijn dat de boot een goed nieuw thuis heeft gekregen en vooral ook fijn dat deze verkocht is voor ons vertrek.

Zwemt er zomaar een ree over

Een jaar weg met de boot betekent ook afscheid nemen. Anneke, Meike en Amarins hebben een 'dameslunch' bij het Theehuis in Grou: lekker eten en kletsen met Mem, Isa, Sabine en Ietje. De zaterdag voor Pinksteren gaan we met zijn vieren (Ties is tenslotte al in Spanje) naar Brabant om met de het grootste deel van de familie Hol te 'pitch- en putten' en te BBQ-en. Het weer houdt niet over, maar met hier en daar even schuilen onder een boom of in de golfcart, weten de meesten 9 holes te volbrengen. Meike en Amarins willen wel 'op golf' als we terug zijn. Dan willen wij wel 'op BBQ'. Anneke heeft hier en daar nog een zakelijke lunch of diner om alles goed achter te laten.

Robert en zijn vader in de golf cart

Elon Musk mag dan wel een rare snuiter zijn, hij heeft toch maar mooi een betaalbare breedband-satelliet-internet-oplossing weten te realiseren. Onze Starlink set is binnen en het aanzetten en activeren was inderdaad een 5-minute job. Ongelovelijk, neerzetten, activeren en hop, 200Mbit internet. En dat zonder enig moeite nog om de antenne te richten of wat. Geen geklooi meer met lokale sims en het 'stelen' van WIFI netwerken, plug en play internet.

Gezellig lunchen met de dames

Meike heeft de afgelopen 5 maanden 'stage' gelopen bij GGZ Friesland. Voor de studie hoeft dit niet maar het leek haar heel leuk en leerzaam en bovendien een goede motivatie-booster voor de studie: 'wil ik dit?', 'is forensische inderdaad de richting die ik op wil?'  Ook voor Meike was er dus een extra afscheid. Bescheiden als ze is had ze niet door hoe waardevol haar bijdrage en aanwezigheid was geweest. Gelukkig maakten haar collega's dit op haar laatste dag meer dan duidelijk. 

Daar doe je Meike een groot plezier mee !

Af en toe bereiken ons jaloersmakende filmpjes uit Spanje. Ties heeft het daar uitstekend naar zijn zin. Meike kan ook niet wachten die kant op te gaan. De kitetas ligt al 2 weken prominent in de woonkamer, klaar voor vertrek. 20 juni gaat zij die kant op om samen met haar broer Louro onveilig te maken. Maar daarvoor eerst nog twee tentamens: de eerste ging uitstekend maar maandag a.s. staat Statistiek 3 op het programma: niet Meike's favoriet (mildy put).

Ties (en Meike) begin Mei in Spanje, living the dream.

Tussendoor was er even tijd om te kijken wat we nog aan kaarten en pilots nodig hebben. Het kan beter zijn deze in NL te bestellen (ondanks de extra kilo's in de koffer) omdat je aan de overkant maar moet afwachten of, en hoe snel, ze te krijgen zijn. Een rondje langs de boekenkasten in huis levert cruising guides op voor Panama, Belize/Guatemala/Mexico, Cuba en Jamaica.  Die hadden we dus kennelijk al, handig ! Colombia is online beschikbaar dus we zijn voor het eerste deel van de reis compleet. Kaarten hebben we digitaal maar alleen op grote schaal op papier. Voor een paar gebieden moeten we nog detailkaarten vinden.

Ander soort kaartjes, ook die gaan mee !

In de categorie 'boot' staan er nog een paar items op de wenslijst: een wasmachine. We hebben een eenvoudige uitgezocht: een 3kg hotfill machine met losse afvoer. Vraag is even hoe we deze op Curacao krijgen: Anneke heeft bij een lokale winkel de vraag uitstaan wat het kost om het apparaat op Curacao geleverd te krijgen.  In een wasmachine moet ook water (en in onszelf, en in de douche, en in het eten) en met vijf man aan boord gaat er heel wat door. Gelukkig zit er een goede watermaker in de boot die 90 liter per uur drinkwater maakt uit zeewater. Voor de voorfilters nemen we extra cartridges mee uit Nederland. Vooral in kustwater en in het Spaanse water lopen deze filters snel vol dus regelmatig wisselen is nodig. Daarbij nemen we ook een pot natriummetabisulfiet mee om de membramen te kunnen reinigen en conserveren. Ook voor de motor hebben we hier in NL extra brandstoffilters (en impellors) besteld: beter een aantal bij je dan ter plekke op zoek moeten als je al een probleem hebt met de motor.

It paad werom, voor de wind.

Bij de kringloopwinkel in Drachten scoren we voor 7,50 twee grote reistassen: nu kunnen we alle bagage wel ingepakt krijgen denken we.

De zomer is in Nederland ook weer aan: vanavond voor de laatste (en tweede keer dit jaar :) ) de BBQ aan: dan kan deze daarna ook opgeruimd. Morgen met de laatste rommel naar de stort en dan zijn we eigenlijk wel klaar voor.

Klaar voor de start ? Go !

 Waar we de vorige blog al een jaar voor vertrek waren waren gestart hebben we deze keer een beetje verzaakt. De voorbereidingen zijn al een tijd in gang nadat we besloten om nog een keer met zijn vijven lang op reis te gaan.

Waarom eigenlijk nog een keer ? Nou ja, die vraag is eenvoudig te beantwoorden: omdat het fantastisch is op zo'n manier te reizen met elkaar en er weer even helemaal uit te zijn. Anneke en Robert waren al van plan nog een keer te gaan maar dan met zijn 2-en, wat het meest logisch leek. Alleen kwamen we de kinderen regelmatig met de vraag 'kunnen we niet nog eens met zijn allen ?' Op enig moment afgelopen zomer hebben we daar wat over doorgepraat en besloten nu nog een keer te gaan.

Wat moest daar allemaal zoal voor gebeuren ? In ieder geval deze keer niet alles met school en leerplicht organiseren: de kinderen kunnen eenvoudig hun studies een jaar onderbreken.

Onderweg vanaf Martinique

Er moest wel een grotere boot komen omdat met 5 volwassenen aan boord wonen wat meer privacy vraagt en er ook een heleboel kitegear mee moet deze keer. De Feeling ging in de verkoop (en is inmiddels verkocht) en we gingen op zoek naar een 50-voeter met liefst 5 hutten. Via Estland en Kroatie belandde Robert uiteindelijk op Martinique om daar een Bavaria 50 te kopen. Het schip was technisch goed, compleet uitgerust en de 'price was right' dus dat was geregeld. 

Gespot op de webcam bij aankomst op Curacao

Omdat we pas in Juli vertrekken moest het schip wel buiten de hurricane zone gebracht worden. Met lokaal opgesnorde bemanning (per-boot-rond-de-wereld-lift-fransen) heeft Robert in Maart de boot naar Curacao gevaren waar deze nu op ons ligt te wachten.

Zo lieten we 'm begin April achter op Curacao

Andere logistiek was ons al bekend van de vorige keer: alle regelarij met verzekeringen, belastingen, het huis, de tuin (robotmaaier en jaja, de vijver is nu ook klaar !), de auto's, inentingen, preventieve geneesmiddelen,  en zo nog één en ander.

Wat wel nieuw is: de katten. Het lukt deze keer niet om een goed logeeradres te vinden voor Fireball en Teiger. (Smokje is in 2019 overleden op de respectabele leeftijd van 18 jaar, en Snoesje zijn we al 2 jaar kwijt, dus die zal ook niet meer in leven zijn). In een asiel achterlaten vinden we geen optie. Dus ze gaan mee op de boot (en dus ook mee in het vliegtuig naar Curacao). Nu zijn er veel scheepskatten op zeiljachten maar het zal wel even wennen zijn voor ze. De eerste serie intentingen zit er in, en 2 weken voor vertrek krijgen ze nog een check en een gezondheidsverklaring en dan mogen ze mee.

Onwetend van wat ze te wachten staat...

Ook nieuw is dat we deze keer niet in Nederland starten maar op Curacao. Dat betekent dus met een heleboel bagage naar Schiphol en direct cold-turkey de tropen in. 

Onderdeel van de bagage

En er is weer een blog !

GrutteGrize 2. Tja, we konden even niets beters bedenken.

Nog 26 nachten slapen en dan gaan de trossen weer los !