Plastic not so fantastic

Na één nachtje slaap gooien we bij het eerste daglicht los om de Marina Solarte te verlaten. Het was een prima plek om de boot achter te laten tijdens onze reis door Costa Rica, maar niet om langer te blijven dan nodig. Door de ligging in de mangroves  is het super beschut maar ook rijk aan no-see-ums, venijnig bijtende mugjes die je bijna niet ziet. Wegwezen dus. Bovendien besparen we de katten zo opnieuw een stressvolle pangatocht. We ankeren vlakbij de Deinde dus de katten kunnen zo goed als overzwemmen.

Balls wil ook surfen

De in Costa Rica gekochte surfboards moeten natuurlijk zo snel mogelijk getest worden. En laat er nu net voor de komende dagen een goede swell voorspelt zijn voor Bocas del Toro. Waxen en gaan dus.

Even een dinghy redden die voorbij kwam drijven

Dankzij deze swell blijven we sowieso wat langer in Bocas. We zijn van plan z.s.m. noordwaarts te varen richting Guatemala. We willen een tussenstop maken in San Andres op ongeveer 200 mijl afstand maar dan is een hoge zee om tegenop te boxen niet waar je voor kiest. Meike en Ties hoor je niet klagen: surftime.

Even het board testen

Om te kunnen vertrekken moeten er een aantal dingen geregeld worden. De belangrijkste is de Cruising permit voor Panama. Deze probeerden we al te krijgen in Obaldia, toen in Linton en nu moet het op de valreep in Bocas del Toro. Zonder cruising permit kun je niet uitklaren dus het is een must-have. Er gaan verhalen rond dat de Maritime Office in Bocas je een poot uit draait met schimmige fees maar een bezoek aan het kantoor leert dat we keurig USD 185 voor de permit betalen, de correcte, niet-corrupte prijs. Een week wachten en dan zou de permit er moeten zijn. Gezien de weermodellen is een week wachttijd geen probleem.

Hi, anybody there?

Er volgen wederom een paar kletsnatte dagen en de reparaties die we hebben gedaan voor vertrek naar Costa Rica hebben geen, of te weinig, effect gehad. Weer hebben we op meerdere plekken lekkerij waardoor uiteindelijk kleding in kasten beschimmelt en sommige bedden nat worden. Weliswaar alleen als het héél hard regent, maar ja dat doet het hier nogal vaak. 

Zonsondergang bij Bocas

Robert doet nog een poging de dekrand en alle scepters opnieuw te monteren maar eigenlijk is al wel duidelijk wat het werkelijke probleem is: de dekromp-verbinding van de boot is niet meer op alle plekken waterdicht. Dit is een Bavaria kwaal en wat inlezen in de verschillende forums en usergroups leert dat de enige werkelijk reparatie grondiger is: het berghout eraf, de hele verbinding opnieuw kitten of liever nog oplamineren en dan alles weer monteren. Een forse klus. 

Onderweg naar de surfspot

We besluiten in Guatemala deze reparatie te doen: hier zijn de omstandigheden beter (in een haven, vakkrachten voorhanden, kunnen afdekken). We verlangen een beetje terug naar onze robuuste Ovni. Plastic is toch niet zo fantastic, maar dat wisten we natuurlijk al.

Huh, een hurricane, hier? 

Tussen het surfen, werken en repareren door houden we de weermodellen goed in de gaten. En wat verschijnt er nu ineens op de weerkaarten: een heuse hurricane die ontstaat boven Colombia en in twee dagen uitgroeid tot een categorie I storm die over Providencia trekt. En dat terwijl het stormseizoen al is afgelopen. Het zal een uitbijter zijn maar wel eentje om in de gaten te houden.

Dit willen we zien

Ondertussen hebben we wat administratieve onduidelijkheid rondom de cruising permit. Wij hebben vooralsnog over het bootpaspoort gebruikt om in te klaren maar Panama wil een ICP zien. We krijgen keurig in de app een voorbeeld-documentje. "Dit hebben we nodig voor Nederlandse boten". Nu hebben we ook een ICP maar op onze Zarpe staat het bootpaspoort-nummer als registratie. Gelukkig worden er verder geen lastige vragen over gesteld en wordt e.e.a. verder afgewikkeld.

Dit verklaart de USA tot hun 'jurisdiction'

In de categorie kafkaeske zaken zijn er andere ontwikkelingen. De Amerikaans marine eigent zich al een tijdje het recht toe om Venezolaanse drugsboten uit het water te schieten en de spanningen tussen de twee landen neemt almaar toe. Erbij komt nu een bericht dat de USA in het hele Caribische gebied verscherpt gaat patrouilleren en handhaven. 

Tijger schaakt ook mee

Cruisers willen niet per ongeluk voor schietschijf spelen en zo is er een initiatief vanuit de Ocean Posse dat alle zeilers vooraf een 'floatplan' indienen bij de US Navy. Deze weet dan wat waar vaart zodat niet per ongeluk een jacht als vijandig wordt gezien. En dat in internationale wateren. Te bizar voor woorden maar het past in een patroon van hoe het land opereert.

Zou het helpen?

Terwijl de weermodellen zich gunstig ontwikkelen voor een vertrek rond dinsdag 2 december probeert Robert de boot iets droger te krijgen door nog een aantal reparaties te doen. Het stuk naar Guatemala bevat een 450 mijl aan de wind en willen we dat wat comfortabel houden dan is dit nodig. 

Doorkijkje bij Bocas

In de Toto winkel in Bocas vinden we de goede kitten en lijmen. De bijbehorende supermarkt slaan we voortaan over: de daar gekochte kip en groenten smaken naar insecticide en zijn eigenlijk oneetbaar. Als we dit opzoeken zijn we niet de eerste: het advies is om zaken in blik of glas daar te kopen, al het andere smaakt naar 'Toto'. Het is wel lekker schoon en ongedierte vrij in de winkel, dat dan wel.

Het pad naar de oceaankant van het eiland

Tussen het werk, wat boodschappen en bootwerk door wordt er lekker gesurfd en genoten. Een panga-watertaxi naar de nabijgelegen eilanden en surfspots kost 1 of 2 dollar en we maken er dankbaar gebruik van. Op vrijdag gaan we met de Deindes de stad in voor cocktails en tafelvoetbal en ook dit is het cruisersleven: ups and downs. Vooral genieten en mooie dingen zien maar ook veel werk aan onderhoud van de boot, de was, boodschappen, werk, studie. 

Nederland - Canada

 contra-moeren, a two-man-job

Wat je hier niet zo door hebt in het mooie (nou ja, mooi... in ieder geval warm) is dat de feestdagen naderen. Probeerden we negen jaar geleden pepernoten te bakken met speculoos, nu hebben we het beter voor elkaar. Zelf speculaaskruiden mengen is heel eenvoudig en de eerste echte pepernoten zijn een feit. Leuke cadeautjes vinden voor pakjesavond is hier iets lastiger maar iedereen doet zijn best.

Pepernotendeeg

Klaar voor de oven

Onze 10 kilogram gasfles bleek bij terugkomst uit Costa Rica niet gevuld. Het ventiel was te exotisch (Curacaos) voor het vulbedrijf. Daniel van de dinghydock is niet voor één gat te vangen. Hij biedt aan om het ventiel te laten vervangen door een gangbaarder, Amerikaans, model. Zo gezegd zo gedaan, alleen is deze valve niet Amerikaans, of in ieder geval niet de Amerikaanse waarvoor wij uit Nederland al adapters hadden meegenomen. Ook is deze fles eigenlijk eigendom van Curoil op Curacao, inruilen zal daar wel niet meer gaan.

Lekker peddelen op de nieuwe boards

Nu hebben we ook nog 3 volle Campingaz flesjes maar daar doe je ook maar een week of vier mee dus het is wel fijn als we ook deze fles weer kunnen gebruiken. Deze keer bieden de gebroeders Yong soulaas en we weten met wat kunst en vliegwerk de fles aan te sluiten. Bocas Town is niet zo groot, maar dankzij de enorme chinese ferreterias van Young en Toto kun je toch zo'n beetje alles voor elkaar krijgen.

De nieuwe valve

Sinterklaas Kapoentje maar eerst Pizza. We gaan zondag uit eten bij Renny's pizza. De grap ligt voor de hand maar na een bezoek heb je geen maagtabletjes nodig. De pizza's zijn overheerlijk en de over-amicale en hyper-actieve eigenaar maakt het af. Een soort kruising tussen Manuel de Iberian Imbecile en Bert Visser. Kleurrijk op zijn minst. Maandag doen we dit nog een keertje over, we hebben alle boot(d)schappen in huis voor vertrek op dinsdag en maken het onszelf nog een keer makkelijk.

Kijk eens wat ik in mijn schoentje vind

Op maandag gaan we onze Cruising Permit op halen om daarna een Zarpe te laten maken en later op de dag naar immigration te gaan. Dit alles om dinsdag te kunnen vertrekken naar San Andres. Vanaf zaterdag is er dan een weerwindow om vanuit San Andres voldoende NoordOost te varen om de onveilige (piraterij) kust van Nicaragua en Honduras 200 mijl vrij te varen. Helaas is onze permit er nog niet en het is ook niet duidelijk waarom niet. 's middags om vier uur als Robert voor de zoveelste keer navraag doet komt het bericht of we zo snel mogelijk willen komen tekenen op een geheel nieuwe aanvraag waarop we dan (gelukkig) de permit dinsdagmorgen rond tien uur moeten hebben. De originele aanvraag was kennelijk ergens vermist geraakt. Gelukkig kan een 'spoedje' kennelijk in een dag.

Stroomkaartje van de kust voor Bocas

Met wat spanning of e.e.a. ook echt gaat lukken deze keer met de Permit gaan we dinsdagmorgen eerst water bunkeren in de marina: we hebben de watermaker geconserveerd en willen deze niet onnodig gebruiken met het oog op een paar weken in een haven in Guatemala. Weer terug voor anker gaan we naar de maritieme autoriteit om onze papieren op te halen.

Water bunkeren bij Bocas Marina

Wachten bij de maritieme autoriteit met een empenada'tje

De permit is er, maar er is ook een storing in de systemen waardoor ze 'm nog niet kunnen uitgeven. Uiteindelijk hebben we om 14.30 de permit en de zarpe en kunnen we eindelijk naar immigratie om ook onszelf uit te klaren.

Uiklaren op het vliegveld

Immigratie is op het vliegveld(je) gevestigd. We worden via een dienstingang naar de ruimte geleid waar de luchtpassagiers ook aankomen. De immigratie officer doet dit nog niet zo lang en hij wil onder andere de originele houden van de douaneformulieren en crewlist. Gelukkig hebben we zelf vaker met dit bijltje gehakt en zij krijgen kopiën en wij de originelen. Met vijf vers gestempelde paspoorten staan we buiten, spoeden ons naar de boot, hijsen de dinghy en motor aan dek en weten nog om 16.00 te vertrekken met bestemming San Andres.

Panamese vlag eruit, Colombiaanse erin

De tocht naar San Andres is nog eentje van doorbijten: eerst twee knopen dwarstroom, dan een knoop stroom tegen, dan weer anderhalve knoop dwarsstroom en net zo hoog aan de wind dat we zonder motor niet voldoende hoogte lopen. We stoken er weer aardig wat diesel doorheen maar we weten ook dat deze etappe voorlopig de laatste is met tegenstroom en wind op de neus. 

Balls is niet blij

We moeten nog aardig inslingeren en dat geldt zeker voor de katten: deze durven zelfs niet naar binnen om te plassen en doen hun behoefte in de kuip. Sneu om te zien maar ongoing lijkt het iets beter met ze te gaan. 

De uiterton bij San Andres

Na twee nachtjes op zee lopen we San Andres aan. De begroeting door Port Control is hartelijk en de douane komt alleen vriendelijk zwaaiend voorbij zonder verder vragen te stellen of interesse te tonen. We proberen ons bezoek binnen de 24-uur stopover window te houden omdat we dan niet 35 USD per persoon immigratie-fee hoeven te betalen. Alleen zijn we donderdagmiddag aangekomen en is ons weerwindow pas vanaf zaterdagmorgen vroeg open. Met wat slinkse en omfloerste communicatie weten we onze inklaring uit te stellen tot vrijdagmorgen 09.00, terwijl we wel al permissie hebben om donderdagavond de wal op te gaan. Eens kijken of ons dat de 175 dollar gaat besparen.

Burgers and fries !!

We gaan wat eten bij Burger's Sai. Vooral omdat ze hier goddelijke patat zouden hebben. Maar als we de burgerkaart zien zijn we snel overstag: heerlijk eten. We vervolgen de avond met een wandeling door de stad en een bezoek aan de Exico supermarkt. Wat is Colombia weer heerlijk betaalbaar. En wat is alles hier enorm in de kerstsfeer. Alles flikker en blinkt. Ook is het druk: San Andres is hét vakantieeiland van Colombia en het is een continue optocht van motoren, brommers, golfkarretjes, sandbuggies, taxis. Het eiland / de stad ademt een leuke vibe. Veel mensen op straat, veel vertier, veel energie. Leuk om weer even in Colombia te zijn, op dit afgelegen eiland.

Beuker kerstboom